The Glass Closet

เลิกแอบเสียที วิทยา แสงอรุณ 9-10 มิถุนายน 2007 เซคชั่น MetroLife จาก นสพ. ผู้จัดการรายวัน วันเสาร์

ศัพท์คำนี้ยังไม่ได้รับการบรรจุไว้ในพจนานุกรมฉบับออกใหม่ที่เป็นข่าวนะครับ แต่มีอยู่คำหนึ่ง คือคำว่า “กิ๊บเก๋-ยูเรก้า” (ดีเลิศ ประเสริฐยิ่ง) ซึ่งทางราชบัณฑิตนึกถึงและจะนำไปบรรจุไว้ ชาวสีรุ้งน่าจะภาคภูมิใจนะครับ

ไม่พบแหล่งที่มาที่ชัดเจนว่าใครเป็นผู้บัญญัติคำว่า “Glass Closet”

ในวงการฯ ใช้เรียกบุคคลที่เป็นเกย์ หรือเลสเบี้ยนที่ไม่ยอมรับและไม่ปฏิเสธว่าตัวเองเป็นเกย์/เลสเบี้ยน เรียกได้ว่า คนกลุ่มนี้คือบุคคลที่อยู่ตรงกลางระหว่าง “กลุ่มเลิกแอบแล้ว” กับ “กลุ่มแอบสนิท”

ผมไม่แน่ใจว่าจะตรงกับคำ “สลัวจิต” ที่อาจารย์เสรีเคยเสนอไว้หรือเปล่า ซึ่งคำนี้หมายถึงเกย์/เลสเบี้ยนที่ไม่ได้ “สว่างจิต” และไม่ได้ “แอบจิต” แล้ว

คำหลังนี้น่าจะเป็นที่มาของคำว่า “อีแอบ” ซึ่งหลายๆ คนที่ยังไม่ได้เลิกแอบรู้สึกไม่ค่อยจะพอใจเพราะฟังดูเหมือนถูกดูแคลน เหมือนถูกเหยียบย่ำ

งั้นก็...เลิกแอบซะดีมั๊ย?

คนที่อยู่ใน “Glass Closet” มีพฤติกรรมที่พบได้บ่อยๆ คือ จะไม่พูดถึงความเป็นเกย์หรือเลสเบี้ยน จะไม่ออกหน้า หรือเสนอตัวสนับสนุนหรือคัดค้านอะไร พวกเขาเลือกที่จะหลีกเลี่ยงเวลามีประเด็นเรื่องเกย์และเลสเบี้ยนขึ้นในสังคม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรทั้งสิ้นเพราะไม่อยากให้ใครสงสัยว่า ตัวเองเป็นเกย์/เลสเบี้ยน ไม่อยากจะยุ่ง

แต่ถ้าจวนตัวต้องออกความเห็น ก็จะพูดคลุมเครือ ปล่อยให้ผู้ฟังตีความสามตลบ และมักจะเลือกออกความเห็นกลางๆ ชนิดที่ว่า ขอปลอดภัยไว้ก่อน

เราๆ ท่านๆ มักจะได้ยินบ่อยๆ เวลานักข่าวถามนักร้องหรือดาราหนุ่มหล่อว่า “ทำไมยังไม่มีแฟน?” หรือ “ไม่เห็นควงใครเลย?” ซึ่งเป็นกรณีคล้ายๆ กัน

ดารา นักร้องหนุ่มหล่อที่ตกเป็นข่าวว่า ควงนักแสดงจากอีกค่ายหรือเดินอยู่กับหนุ่มหล่ออยู่บ่อยๆ หรือยิ่งไปกว่านั้น เข้าโรงแรมกันมาแล้ว ก็มักจะตอบว่า “ตอนนี้มุ่งทำงาน ไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้ ทำงานเก็บเงิน ฯลฯ” ซึ่งก็ไม่น่าเสียหายอะไร เพราะตอบแบบกลางๆ จากนั้นก็มักจะชักชวนคุยประเด็นอื่นๆ

พวกเขาไม่ได้ผิดนะครับที่เป็นเกย์หรือเลสเบี้ยน แต่พวกเขาก็ต้องเตรียมตัวไว้เหมือนกันว่า เป็นคนดัง แล้วก็มักจะถูกตั้งคำถามแบบนี้อยู่บ่อยๆ ซึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้

ถ้าเป็นพวกเราทั่วไปที่ไม่ได้เป็นคนเด่นคนดัง หรือคนมีชื่อเสียงในสังคม และยังต้องแอบอยู่ คนที่ถามก็น่าจะสังเกตได้ว่า คนตอบรู้สึกอึดอัด และถ้ารู้จักมารยาทที่ดี ก็ไม่ควรถามต่อไป เพราะทำให้อีกฝ่ายอึดอัด เขาคงยังไม่พร้อม

แต่ผมเอง รู้สึกคันและอยากค้นหาความจริงซะทุกทีเลยเวลา พบเห็น “การสร้างภาพ”

ยิ่งได้ยินดารา นักร้องหรือคนดังที่เป็นข่าวพูดจาท้าทายผู้ถามด้วยอาการ “มาดแมน” หรือท้าให้พิสูจน์ เช่น “มาเหยียบหน้าผมได้เลย” ดังที่นักแสดงหน้าใสท่านหนึ่งเคยให้สัมภาษณ์ไว้ รู้สึกอยากรู้ขึ้นไปอีก

ฟังดู เขาพูดจาหนักแน่นดีนะครับ แต่ก็เลื่อนลอย ไม่ตอบคำถามเหมือนเดิม แต่ออกหนังสือลงภาพตัวเองเซ็กซี่เหลือกเกิน ไม่รู้จะขายผู้อ่านกลุ่มไหน?

ในอเมริกา คนที่อยู่ใน Glass Closet สองท่านที่ตกเป็นข่าวไปเมื่อเดือนที่แล้วคือ คุณ Anderson Cooper ผู้จัดรายการและผู้ประกาศสุดหล่อผมสีดอกเลาจากค่ายยักษ์ใหญ่ซีเอ็นเอ็น และคุณโจดี้ ฟอสเตอร์ คงไม่ต้องแนะนำ เธอคือนักแสดง-ผู้กำกับฝีมือเยี่ยม

สองท่านนี้มีพฤติกรรมที่นำมาอธิบายคำว่า Glass Closet ได้ดีทีเดียว หลังจากที่คุณ Michael Musto คอลัมนิสต์อารมณ์ดีแห่งนสพ. แจกฟรีที่มีชื่อเสียงของนิวยอร์ค (The Village Voice) เขียนไว้ในนิตยสาร Out ฉบับเดือนพฤษภาจนครึกโครมวงการนักร้องนักแสดงที่นั่น ผมขอหยิบยกบางตอนมาเล่าให้ฟังนะครับ

จริๆง แล้วเป็นที่ซุบซิบกันมานานสักสองปีแล้วว่า คุณแอนเดอร์สันเป็นเกย์ มีคนเห็นเขาไปบาร์เกย์ คลับเกย์ รีสอร์ทเกย์ ชอบส่งตาหวานให้หนุ่มๆ โดยเฉพาะหนุ่มละตินที่อายุน้อยกว่า แต่ก็น่าแปลก ไม่ค่อยมีใครพูดถึงเรื่องนี้ในวงการสื่อมวลชนเท่าไหร่ มันกลายเป็นเรื่องแบบว่า “ก็รู้ๆ กันอยู่น่ะ” ซึ่งคุณแอนเดอร์สัน ก็ไม่เคยปฏิเสธตรงๆ หรือยอมรับอย่างยืดอกว่า ตนเป็นเกย์

เคยมีรายการทีวีสัมภาษณ์เขาหนหนึ่ง เขาโดนถามตรงๆ ว่า เขาเป็นเกย์หรือเปล่า คำตอบของ “The Silver Fox” แห่งค่ายซีเอ็นเอ็นก็คือ ผมไม่พูดเรื่องส่วนตัว ณ ที่นี้ คุณแอนเดอร์สัน เขียนหนังสือเกี่ยวกับชีวิตตัวเองออกมาเล่มหนึ่งด้วยนะครับ ถึงแม้จะไม่มีภาพเซ็กซี่ใดๆ แต่ก็ไม่พูดถึงว่า เขากำลังมีความรักอยู่กับใคร

ส่วนคุณโจดี้ ฟอสเตอร์ก็คล้ายๆ กัน เป็นที่รู้กันว่า คุณโจดี้มีลูก แต่ไม่มีใครรู้ว่า ใครเป็นพ่อเด็ก เป็นที่รู้กันว่า เธอใช้ชีวิตคู่อยู่กับผู้หญิงอีกคน แต่ก็เธอผู้นั้นก็ไม่เคยได้รับการประกาศว่า เป็นคู่ชีวิตกันกับเธอ ขณะที่เธอไม่ปฏิเสธบทเข้มแข็ง มีความเป็นผู้นำสูง และบทท้าทายที่น่าจะเป็นผู้ชายเล่นมากกว่า เธอก็ปฏิเสธที่จะรับเล่นในหนังเกี่ยวกับหญิงรักหญิง

โดยภาพรวม คุณผู้อ่านที่เป็นเกย์/เลสเบี้ยนอาจจจะบอกว่า ก็เป็นสิทธิ์ส่วนตัวของพวกเขานะที่จะยอมรับ หรือปฏิเสธ ซึ่งความเห็นแบบนี้ ปกติ ผมมักจะได้รับมาจากคนที่ยังต้องอึดอัดเพราะยังแอบอยู่ทั้งนั้น เพราะพวกเขารู้สึกเห็นใจและเข้าใจดีว่า มันยากลำบากแค่ไหนที่จะพูดความจริงกับคนอื่นๆ

แต่สำหรับเพื่อนๆ หรือคนที่ผมรู้จักที่ “เลิกแอบ” แล้ว เขาจะไม่รู้สึกอย่างนั้น หรือคิดอย่างนั้นอีกต่อไป มันเหมือนอยู่คนละโลกเวลาเราสื่อสารกันเรื่องนี้ คนกลุ่มนี้จะเริ่มรู้สึก “รำคาญ” กลุ่ม “Glass Closet” มากขึ้นเรื่อยๆ และจะมองเกย์/เลสเบี้ยนใน Glass Closet ว่า เป็นพวกทำตัวลับๆ ล่อๆ ไม่สง่าผ่าเผย หน้าไว้หลังหลอก และไม่จริงใจ (หลายกระทงทีเดียว)

ผมคิดว่า คนที่อยู่ Glass Closet ยิ่งเป็นคนที่ดังแล้ว-รวยแล้ว ยิ่งต้องมีจิตสำนึกถึงสังคมส่วนรวมในการพูดความจริง เพราะการพูดความจริง และยอมรับสิ่งที่ตัวเองเป็นจะช่วยแก้ไขความเข้าใจผิด ขจัดอคติในสังคมที่ไม่ดีต่อบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศได้อย่างดีที่สุด

ทำไมเป็นอย่างนั้น? เพราะสังคมนิยมผู้ประสบความสำเร็จในอาชีพการงาน และมีความคิดที่ดี คนดัง คนรวย เหล่านี้แหละ คือผู้มีพลังอำนาจในการผลักดันและเปลี่ยนแปลงอคติในสังคม ซึ่งพวกเขาไม่ต้องลงแรงอะไรมากมาย เพียงแต่ยอมรับความจริง และยิ้มอย่างภาคภูมิใจ แต่ดูๆ แล้ว ส่วนใหญ่ เลือกที่จะอยู่ Glass Closet ต่อไป

มันก็ช่วยไม่ได้นะครับ ที่คนเราต่างจิตต่างใจ สำหรับผมแล้ว ผมอยากจะเรียกคนกลุ่มนี้เสียใหม่ว่า “เสียของ”

-end-

All rights reserved.